Boş
Erol Batislam, Işık Gürer / AYA Yay. / 108 sf.
Kitapları insanların en yakın dostlarından sayanlar bir kitabın ilk görülüp de satın alındığı yeri de yeni bir dostla ilk karşılaşmadaki hisler ve anılarla bir tutabilirler. Bu kitapla Arnavutköy’de küçücük bir kafede karşılaştım. Satılan birkaç kitaptan biriydi. Şöyle bir kitabın sayfalarını elimden geçirdiğim zaman fotoğraflara göz atarak bazılarını çok yaratıcı buldum ve sunumlarımda kullanabileceğimi düşündüm. Kitabı alırsam hem bu sayfaları ‘scan’ edebileceğimi hem de şiirleri okuyarak ruhuma incelik katabileceğimi hayal ettim. Kafede içtiğim iki latte sonrası kitap benimle beraber oradan çıktı ve son iki gündür bana arkadaşlık etti. Sağ olsun.
Yaratıcılığın güzel bir sentezi. İki kişi sanat bölümü yapmışlar. Birbirlerini bütünlemişler. Anlamlı şiirler ve bunları ifade eden eksantrik fotoğraflar oluşmuş.
Şiirlerin bazılarında etkilendiğim mısralar oluşmuş (gelişigüzel sayfalardan): “Ağzımı sonuna kadar açıp havayla yıkamak istiyorum içimi.” Ne kadar güzel bir tabir değil mi… derin derin nefes almanın bir başka söyleme biçimi... Ya da insanın kendisiyle hesaplaşmasının...
Ya da şu mısralarda: “Her sesin bir melodisi vardır ya, O küçük kızın kahkahasındaki melodi hatırlattı seni bana.”
Okumanızı öneririm.
